Samenvatting Etappe 10 

De etappe van vandaag is misschien wel de mooiste van alle HUG wandelingen en begint onderaan de Lomboklaan in Leersum. We lopen door de pilaren van het oude landgoed de berg op waar bovenaan een toren staat; de Uilentoren van 13 m hoog. We zijn nu in het centrum van de valwind van Leersum waar in 2021 veel huizen door omgewaaide bomen zijn beschadigd.  We lopen dan langs een koepeltje: de Pepermolen, die op Lombokheuvel staat. Hier kun je door de omgevallen bomen Onze Lieve Vrouwetoren van Amersfoort zien.  We gaan de berg weer af en  komen aan de noordzijde van de heuvelrug. Iets later lopen we toch weer terug de berg op en wij komen over de Plaggenberg. Vervolgens gaat het langs de tennisbanen en door een oude zandafgraving. We maken een klein lusje om de Engelseberg en de Geerenberg mee te nemen, beide zijn iets meer dan 40 m hoog.  Op een bankje bij een aantal grafheuvels kun je even uitrusten. We zijn nu vlak bij de Zuylensteinsekop van 55 m en lopen door een smeltwaterdal om bij het Wafelijzer te komen. Dit is een 18e-eeuws landschapselement, dat als “toeristisch uitstapje” diende voor de bewoners van het kasteel Zuylestein. Hier kon men rustig bij een kopje thee van het toenmalige uitzicht genieten. Na deze bijzonderheid lopen we weer door een smeltwaterdal om de Antjesberg (60 m) te beklimmen. Dan weer een klein lusje om de Raatakkers te bekijken, maar stel je daar niet te veel van voor. Dan is er een mooi uitzichtpunt bij een heideveldje waar ook een paar bankjes staan. Dit is een voormalige zandafgraving. We lopen naar beneden en een flink stuk door de bossen en langs het huis De Ginkel.  De Ginkelse duinen laten we links liggen. Deze staan wel is waar op een aantal oude kaarten, maar zijn het woord hug toch niet waard. We gaan daar en tegen  wel rond de Laanderberg, een hugje van 39 m. We zijn nu bijna weer aan de noordkant van de bergrug, maar keren nu op onze schreden terug. We zien boven rechts van ons het nieuwe landhuis De Hoge Ginkel en komen over het hoogste punt van vandaag de Rooyensteinseberg. Die is met 68 m, slecht één meter lager dan het absolute hoogtepunt van de Utrechtse Heuvelrug: de Amerongseberg. Dit gebied lijkt nogal plat te zijn en heet dan ook de Vlakkeberg. We lopen dan richting het zuiden en snijden de Amerongseberg nog even aan als we bij een tweede wafelijzer komen. En dat is heel bijzonder, want tot nu toe was het niemand opgevallen dat er zo vlak bij elkaar twee wafelijzers zijn.  We lopen een stukje door het bos om bij het bankje van Cor te komen, waar je over een klein stukje over de Betuwe kunt uitkijken. Tenslotte lopen we via de steel van het wafelijzer naar beneden en komen op de grote weg en iets verderop is onze bushalte.