Etappe 5 Hollandsche Rading - Baarn
Vlakke boswandeling over zeven huggen, een echo en een grenspaal
Kenmerken
Voor de kaartlegenda zie hier.
Samenvatting
Vandaag gaan we etappe vijf van station Hollandsche Rading naar station Baarn lopen. Kom je met de trein, dan arriveer je natuurlijk al op het station. Maar als je liever met je eigen auto naar Hollandsche Rading komt, kun je die prima neerzetten bij het P+R terrein naast het station. Na afloop van de wandeling neem je dan de trein terug via Hilversum. Dat is een ritje (met overstap) van minder dan een half uur.
We starten bij station Hollandsche Rading, steken de spoorlijn over, gaan onder het viaduct van de A27 snelweg door en komen even later in het bos. Hier beklimmen we de Hengstenberg. Die is 20 meter hoog en het is best een steil stukje voor het Gooi. We zijn deze hug al aan het einde van de wandeling van etappe 4 tegengekomen. Op de top slaan we rechtsaf en even later zijn we bij de zandafgraving van de Bosberg (16 m). We lopen nu naar het noorden. Wij gaan door een hekje en lopen vervolgens een flink stuk recht door tot het Hilversums Wasmeer. Dit ven wordt niet door grondwater, maar uitsluitend door regenwater gevoed. We lopen verder door mooie bossen en komen bij de grens tussen het Gooi (Noord Holland) en de provincie Utrecht. Hier staat een grenspaal. De Monnikenbergen (3 - 8 m ) kun je via een extra lusje bezoeken, maar ze stellen niet veel voor. De reguliere tocht wordt vervolgd door een gevarieerd bos en na een klein heuveltje zijn we bij het restaurant Het Hoge Erf, de naam van het hele gebied hier. Via een bospad komen we op de volgende hug: de Vuurscheberg van 21 meter. Deze lopen we bijna onopgemerkt op en ook weer af. Na nog een aantal paden komen we aan bij de Konijnenberg een heuveltje van zo’n 3 meter hoog. Volgens de overleveringen zou je hier een echo kunnen horen, dus dat kun je dan proberen. De tocht gaat verder via een diepe kuil, waar vroeger een kustmatige grot is geweest. Vervolgens komen we bij en grotere niet erg diepe afgraving en zijn we in het gebied van de Stulp. Wat verderop kun je over de hei uitkijken. De paden worden zanderig en even later lopen we over een smal heuvelachtig pad van de Stulpse Duinen. We zijn nu bij het uiterste puntje van de paleistuinen van Soestdijk en we volgen het een flink stuk. Vlak voor Baarn zien we links de Boterberg (12 m), een overblijfsel van de 17e -eeuwse tuinen van het paleis. Na het oversteken van de drukke weg zijn we in het Baarnse Bos en na een klein slingertje komen we langs De Troon (20 m), een oude zandverstuivingsheuvel. Na de Grote Kom, een vijver, komen we aan bij station Baarn. Hier neem je dan de trein terug naar huis of via Hilversum naar de auto.
VERGEET HET MOTTO VAN DE HUGWANDELINGEN NIET: ALS JE NIET KIJKT, ZIE JE HET NIET!
Nog een kleine waarschuwing. Maak deze wandeling bij voorkeur niet in het weekend, want dan stikt het in het bos van de mountainbikers en is het bovendien erg druk met andere wandelaars en hondenuitlaters. Maar misschien heb je geen keus en dan is het niet anders.
Deze samenvatting met een kaartje kun je downloaden als PDF en printen om mee te nemen op je wandeling.
De GPX track kun je downloaden op je telefoon of Garmin om te gebruiken tijdens de wandeling.
Overzicht van de wandeling
Dit leek vooraf een eenvoudige wandeling te worden, die niet veel tijd zou vragen om te ontwikkelen. De wandeling gaat van station naar station en er is maar één echt hugje in het midden. Hoe moeilijk kan dat zijn. Maar als je wat meer gaat lezen over het gebied en zijn geschiedenis dan duiken er nogal wat bijzonderheden op, die de etappe wat interessanter maken: een vennetje, een echoberg en grotruïne, een duinpaadje, een Troon en een Boterberg. Zie daartussen maar eens een mooie route te maken. En dan nog de geschiedenis van de grens tussen het Gooi en de provincie Utrecht. Daar kun je een bibliotheek over vol schrijven en nu zelfs nog leidt het tot hevige ruzie tussen deskundigen. Na vele uren studie (ik overdrijf niet) en tenminste 6 wandelingen om de route te verkennen, waarvan twee met een enthousiaste medewerker van de Historische Kring Baerne, is dit het resultaat. Ik hoop dat je net zo veel plezier van deze etappe zult beleven als ik heb gehad met het maken. Dit is een echte bosetappe, met een heel hoog percentage onverharde wegen. De meeste wegen zijn niet erg drassig omdat ze wat hoger liggen. Alleen aan het begin (na de Hengstenberg) en aan het einde (het Baarnse Bos) kan het wat natter zijn.
Gedetaileerde beschrijving van de wandeling
Detailkaart eerste deel van de wandeling
Zoals gezegd beginnen we waar we etappe vier zijn geëindigd: station Hollandsche Rading. We lopen om het café heen, het spoor over en onder het viaduct van de A27 door. Even later duiken we het bos in. Hier lopen we meteen al de eerste hug van vandaag op de Hengstenberg
Hengstenberg: 20 m || 17m
0.6 km
Natuurlijke berg, toegankelijk
panorama van de Hengstenberg
De top van de Hengstenberg, ligt op 20 m boven ANP. De hoogteverschil van de weg tot de top bedraagt 17 meter over een korte afstand. Het is daarom met een stijging van 6% een echte kuitenbijter! In de vorige etappe is die al beschreven. Eigenlijk is er weinig over bekend, behalve dat de naam komt van de familie Hengst die op een nabijgelegen buitenplaats woonde. Hun gebied strekte zich tot deze hug uit. Daar doen we het dus maar mee. Na de top slaan we rechts af en komen na 1 km bij onze echte nieuwe hug: de Bosberg.
Bosberg: 16 m || 10 m
Gedeeltelijk afgegraven berg, toegankelijk
Bosberg schilderij, 1941. HKMD
Bosberg Nu
1.0 km
In tegenstelling tot de naam Hengstenberg is het niet zo moeilijk te bedenken waar die van de Bosberg van komt. Oorspronkelijk was deze berg 20 meter hoog. De berg is voor een groot deel afgegraven en er is nu nog maar 12 meter van over. In het midden van de vorige eeuw was de vraag naar zand zo groot, dat men er niet voor terugdeinsde om een flinke hap uit de berg in een natuurgebied te graven. Op een TopoTijdreis kaart uit 1875 kun je al zien dat er een stukje uit de berg is gehaald, waarschijnlijk door lokale boeren voor eigen gebruik. Het echte werk begint na de oorlog en heeft tot in de jaren vijftig geduurd. Het resultaat zie je hier voor je. Eerlijk gezegd is het uitzicht niet eens zo beroerd. De foto geeft hiervan een goed beeld. In het archief van de historische kring Maartensdijk bevindt zich een schilderij van Willy van Schoonhoven van Beurden uit 1941. Het is vanaf de Bosberg gemaakt in de tijd dat er nog een vergezicht was.
Wij lopen nu echt de bergen af en komen beneden door een hekje. Hier steken we links schuin over om, na nog een hekje, in het Erfgooiersbos te komen. Oorspronkelijk was dit het uiterste puntje van het Gooierbos, dat in de middeleeuwen stukje bij stukje gekapt is. Volgens de overleveringen zijn de laatste eiken rond 1600 omgehakt om met de balken het Naardense stadhuis te bouwen. Op deze kaart van 1619 staat “ hier heeft ’t Goyse bos geweest”. Door deze kaalslag is er een enorm heidegebied ontstaan, waarvan niet helemaal duidelijk was van wie dit was. Zowel de Ergooiers (zie aldaar) als de overheid maakten aanspraak op de heide. Dat was overigens in het hele Gooi het geval. Rond 1840 kwam er een overeenkomst tussen de overheid en de Erfgooiers en werd de heide in het Gooi verdeeld tussen deze twee partijen. Deze prachtige kaart van het Gooi na de heideverdeling geeft de nieuwe situatie weer. De overheid had onder andere het stuk in de zuidwesthoek van het Gooi in handen. Om de bosbouw te bevorderen en heeft men dit gebied in 1837 verkaveld .
Door deze verkaveling zijn de wegen hier nog steeds recht en lang. Een deel van dit bos is particulier bezit, maar waar wij nu lopen is het eigendom van het Goois Natuurreservaat. Het bos bestaat het voornamelijk uit naaldbomen. Die zijn vooral na de oorlog aangeplant voor een snelle houtopbrengst.
We lopen naar het noorden en komen na drie kilometer bij een open vlakte. Hier steken we het Jeneverpad over, een oude smokkelroute (kaart) tussen Gooi en Utrecht. Er was een verschil in accijns op sterke dank tussen Holland en Utrecht en dan vraag je om smokkelaars. We komen nu bij een bankje met het uitzicht over het Hilversums Wasmeer.
Hilversums Wasmeer
Het Hilversums Wasmeer is een vrij groot ven, dat niet door grondwater, maar uitsluitend door regenwater wordt gevoed. Dat het water niet wegzakt, komt door een niet waterdoorlatende laag in de bodem. Het waterniveau wisselt dan ook sterk naar mate er meer of minder regen is gevallen. Begin 2024, na een zeer natte herfst en winter, stond het water zeer hoog. In ons HUG-gebied zijn er nog een paar van dit soort meertjes. We zijn al langs het Laarder Wasmeer gekomen en later zullen we nog het Leersumse Veld en het Egelmeer zien.
Mede door de voedselarme en zure bodem kwam rond deze plas een interessante flora tot ontwikkeling. Door vervuiling, verrijking en te sterke verzuring verdween deze flora bijna. Door begrazing, het afplaggen, het verwijderen van de opslag en de bosrand terug te dringen, heeft de oorspronkelijke vegetatie weer een kans gekregen en staat er volop veenpluis en kleine zonnedauw.
Er staat hier ook een vogelkijkhut, maar die is momenteel gesloten en je kunt niet echt bij het water komen. De naam Wasmeer komt van het feit, dat toen dit gebied nog heide was, de schapen in deze vennetjes werden gewassen om mooi schone wol te krijgen.
We lopen weer verder en komen in het Cronebos, dat meer gevarieerd is dan het bos dat we tot nu toe gezien hebben en het gebied is ook wat heuvelig. Dit zijn oude zandduinen. Deze zijn ontstaan omdat de heide te veel was afgeplagd en onderliggende zand was gaan verstuiven. Na de heideverdeling en de verkoop door de overheid, zijn hier weer op de heuveltjes (loof)bomen gepland. We komen iets verder bij de grens van het Gooi.
Hilverums Wasmeer
Jeneverpad
De Grens tussen Holland en Utrecht
Grenspaal 12 met wapen van Utrecht
Een klein stuk geschiedenis van de grens tussen het Gooi (Holland) en Utrecht. In de 10e eeuw was Wichman IV van Hamaland onder andere graaf van het Naerdincklant, dat niet alleen het huidige Gooi besloeg, maar ook gebieden rond Baarn en Soest. Om zijn eeuwige zielenheil te waarborgen, stichtte Wichman een vrouwenklooster in Elten. Zijn oudste dochter werd de eerste abdis. Elten ligt net over de Duitse grens bij Emmerik. De kloosterkerk staat er nog en rond Arnhem en Nijmegen kun je die van heinde en verre zien.
In 968 had Wichman al zijn leengoederen, waaronder het Naerdicklant aan dit klooster. Na zijn dood kregen zijn twee dochters ruzie over de erfenis. Na veel gedoe kreeg het klooster uiteindelijk het Gooi, inclusief de Vuurschehoogte. De rest van het oorspronkelijke Naerdincklant, waaronder Soest en Baarn, zouden spoedig daarna aan de bisschop van Utrecht vallen.
Bezittingen betekende dat zij inkomsten (tiende) opleverden. Deze belastingen werden in natura betaald en moesten ieder jaar worden opgehaald. Tegenwoordig is van Elten naar Hilversum een kippeneindje, maar toen was het een reis van meerdere dagen. Het was daarom handiger om een leenheer aan te stellen, die dat karwijtje voor je opknapte. De nonnen vonden er eentje rond 1280, namelijk de graaf Floris V (ja, die later vermoord werd) van Holland. Nu had je het gedonder in de glazen, want ten eerste was de grens niet eenduidig vastgelegd. Ten tweede waren de bisschop van Utrecht en de graaf van Holland toch al geen goede vrienden. Er was altijd wel iets om over te twisten. Uiteindelijk stelde de Grote Raad in Mechelen in 1535 de grens vast door het plaatsen van palen en het graven van sloten. Maar zelfs daarna ging het nog voortdurend fout. Eén van de problemen was dat er mooie veengebieden aan de Utrechtse kant lagen en de Gooiers waren er als de kippen bij om daar illegaal turf te steken. Ook kwamen herders uit Utrecht wel eens ‘per ongeluk’ met hun schapen op de Gooische hei. Bovendien waren en zijn er tegenstrijdige meningen over waar de oorspronkelijke grens lag en zelfs tot de dag van vandaag zijn de historici het daarover niet met elkaar eens. Zie dit artikel. Maar pas op, het is zware kost.
Pas in 1719 is er echt duidelijkheid over het grensverloop geschapen en men heeft in totaal 23 stenen palen neergezet, die deze grens markeren. Aan de ene kant van een paal staat het wapen van Utrecht en aan de andere kant die van Holland. Het merendeel van deze grenspalen staat er nog en wij staan nu bij paal 12 en steken hier de grens over. Een paspoort of ID kaart zijn niet nodig.
Lusje
Je kunt hier een lusje maken van 4.3 km om over de Monnikenbergen te lopen. Je loopt 2.0 km langer dan de reguliere wandeling. De bergen zijn niet veel meer dan wat overgroeide lage zandduinen. Ik heb daarom lang geaarzeld of ik ze wel of niet in de wandeling moest opnemen. Uiteindelijk is voor een extra lusje gekozen. Voor de verstokte HUG-loper, die echt alle huggen wil doen is het een must, maar voor de gemiddelde wandelaar voegt het niet veel toe.
Bij grenspaal 12 ga je linksaf langs de grens met Utrecht en je volgt het pad naar het noorden. Bij het restaurant Kievitsdel staan nog twee grenspalen, no 11 en 10, maar het is even zoeken. Hier maakt de grens een raar knikje dat na een grenscorrectie is ontstaan. Je steekt dan de drukke weg over en na 50 meter ga je het Monnikenbos in en je bent weer in Holland. Even later kom je langs de “bergen”, maar je moet goed opletten, anders mis je ze ook nog.
Kaart lusje
Monnikenbergen 3-8 m || max 5m
Natuurlijke duinen met bos, toegankelijk.
5.3 km
Monnikenbergen
Hoog water in de Pannenkoekvijver. Op dit bankje is het niet lekker zitten.
Deze bergen staan op een aantal oude kaarten en dan denk je dat het wel iets bijzonders zal zijn, maar dat valt dus erg tegen. Dit gebied is tijdens de heideverkaveling van 1843 door de overheid verkocht en de koper heeft er is een landhuis opgezet. Een latere eigenaar heeft nog een sterrenbos aangelegd en een koepeltje geplaatst. Het hele gebied is begin jaren zeventig door de snelweg A27 doorsneden en het huis, dat ook nog een tijdje klooster is geweest, ligt aan de andere kant van de weg. Het sterrenbos is ook verdwenen. Het landgoed vormt nu onderdeel van de Groene Schakel, de ecologische verbinding tussen ’t Gooi en de Utrechtse Heuvelrug. De Groene Schakel bestaat uit een grote faunatunnel onder de rijksweg A27, een natuurbrug over de busbaan, de verlegde weg over Anna’s Hoeve en de spoorbaan.
Je volgt verder de GPS track. De volgende viersprong was het hart van het voormalige sterrenbos en je zit vlakbij de snelweg. Na 1.9 km zit je weer bij de grens en zie je de laatste grenssteen no 9. Je loopt zo de provincie Utrecht in. Een tijdje geleden heb ik hier ook gelopen en ik wilde eigenlijk mijn boterhammetje opeten en zocht daarom een bankje. Maar lange tijd was er geen bank te vinden en ten einde raad, ben ik dan maar op een boomstam gaan zitten. En ja hoor - na het eten - blijken er 50 meter verder, bij de Pannenkoekvijver drie of vier bankjes te zijn. Dat zul je altijd zien. Dit aardige meertje is een restant van een vroegere tuin van het huis Groeneveld. Je loopt langs nog wat kanalen en komt ten slotte uit bij de weg Hilversum – Baarn en je bent weer op de route.
Als je het lusje niet loopt, ga je rechtdoor en komen we door het golfterrein van de chique Hilversumse Golf Club. Dus even uitkijken voor overvliegende ballen. We vervolgen de oude Zwarteweg en duiken iets verder een zandafgraving in, de Hertogkuil genaamd. Niemand heeft mij kunnen uitleggen waar die naam vandaan komt. Hij is niet erg groot, maar wel redelijk diep. Dat merk je als we tegen de rand omhoog kruipen. Onze route gaat wat kris-kras door het bos, omdat we over een merkwaardig heuveltje zonder naam willen lopen. Het is wel een raar heuveltje van pakweg drie meter hoog. We zijn nu vlak bij restaurant ’t Hoge Erf, dat ik kan aanbevelen voor een kopje koffie/thee met wat lekkers of zelfs een heuse lunch. Vervolgens steken we hier de weg over en lopen nu naar het zuiden. Dit paadje heet de Vinkenlaan. Hier zou vroeger een vinkenbaan hebben gelegen zou hebben. In die tijd werden er met netten grote hoeveelheden vogeltjes gevangen, die lekker werden opgepeuzeld. Bijna onopgemerkt lopen we over het hoogtepunt van vandaag: de Vuurscheberg.
Detailkaart tweede deel van de wandeling
Vuurscheberg (Hoge Erf) 21 || 11 m
Toegankeijke berg, voormalige brandtoren
7.1 km
Vuurscheberg
Op het hoogtekaartje aan het begin van de wandeling had je al gezien dat er tussen de hoogten van Hilversum en die van Baarn nog een alleenstaande hug is. Ook deze is in de derde ijstijd ontstaan door de opschuivende ijsmassa’s. De naam Vuurscheberg wordt vermeld in een aantal middeleeuwse aktes en kaarten, die over de grens met Holland gaan. De precieze plaats van deze berg werd als bekend verondersteld. Het kan haast niet anders dan dat men deze top bedoelde. In de tijd dat er geen bossen (meer over) waren, kun je hem echt niet missen. Maar zoals gezegd nu valt het veel minder op en je bent er over voor je het weet. In de jaren zestig stond op dit hoogste punt een brandtoren, maar die is al lang geleden weer afgebroken. Brandbewaking van de bossen wordt tegenwoordig per vliegtuig of zelfs met drones gedaan.
Boek: 50 jaar Utrechtse Bosbrandweer 1980
We zijn dus weer beneden en lopen een stukje langs de weg maar de Lage Vuursche en gaan over wat bospaden en komen bij onze volgende hug: de Konijnenberg.
Konijnenberg 10 || 2 m
Toegankelijk vermaakbergje met echo en voormalig sterrenbos
8.9 km
Konijnenberg
De Konijnenberg is een kunstmatig heuveltje van maar twee meter hoog en het is waarschijnlijk een vermaakbergje voor de jacht. Als je heel goed op de AHN hoogtekaart kijkt kun je nog stervormige lanen zien met het bergje als middelpunt. Drijvers liepen gelijktijdig door de verschillende lanen en dreven het wild naar het midden, waar de landheer, die boven op het bergje zat, ze zo lekker kon afschieten. Het is maar wat je leuk vindt. Verder is er over het bergje bitter weinig bekend, behalve dan dat er een echo zou zijn.
In het midden van de 19e eeuw werd het reizen naar het buitenland populair. Vooral ‘romantische bestemmingen” zoals Zwitserland en andere berggebieden kwamen in opkomst. Vandaar dat er ook in Nederland een groeiende belangstelling kwam voor mooie uitzichten. Maar ook andere fenomenen zoals echo’s en grotten werden populair. Wij zouden tegenwoordig voor een echo geen blokje omlopen, maar toen was het echt wat. Wij, ouderen, kennen misschien uit onze jeugd nog het schoolreisje naar de echoput, maar daar trek je vandaag de dag geen tieners meer mee.
In ons gebied zijn er zelfs twee “bekende” echo plaatsen: deze dus en de echotuin van Muiderberg. Die laatste gaan we later bezoeken. Maar als je het hier wilt proberen, ga je gang. Je roept heel luid: “wie is de burgemeester van Wezel?”. De vraag van vandaag is wat zou je terug moeten horen? Het antwoord vind je hier. Ik hoor graag je ervaringen.
Vuursche grot , ca 1930. BHK
Kuil nu. Mijn rugzak hangt beneden voor de maat
Na dit echobergje lopen we weer door naar nog een romantisch overblijfsel van vroeger. De ruïne van de Vuursche grot. In deze drie meter diepe kuil heeft iemand lang geleden een grot gemetseld en ook die werd in de toeristische gidsjes van die tijd vermeld. Waarschijnlijk is deze foliy gemaakt ter verfraaiing van het park van Drakensteyn. Kennelijk was de constructie toch niet zo stevig, want hij is ingestort en nu rest slechts de kuil. Als je het niet wist, zou je hier zomaar voorbij lopen.
Lage Vuursche kei
We zijn nu vlak bij het dorp Lage Vuursche, dat beroemd is voor zijn pannenkoekrestaurants, dus als je je niet kunt bedwingen dan loop je daar even heen. Je komt dan ook langs Drakensteyn, waar prinses Beatrix woont, maar de kans is klein dat je haar te zien krijgt. In het dorp ligt ook een redelijk grote zwerfkei . Hierover deden de wildste verhalen de ronde, waarvan de bekendste is dat het een hunebed zou zijn. Weer zo’n romantische gedachte.
We komen nu bij een volgende zandafgraving, die ook een naam heeft: de Kuil van Drakensteyn. Die is niet erg diep, maar wel vrij uitgebreid. Het zand hieruit had een heel speciale bestemming, want iets verder op stond een betonsteenfabriek. Het zand werd gemengd met cement en m.b.v. een trilmachine in vormen gegoten, waarna de stenen moesten drogen. De fabriek was wat bijzonder omdat hij in de open lucht stond, dus zonder gebouw erom heen. Dat scheelde in de kosten, maar was voor de arbeiders niet altijd een pretje.
Aan het einde van deze zandafgraving zie je het restaurant Buiten in de Kuil, een heel toepasselijke naam. Ook deze tent kan ik van harte aanbevelen. De zandafgraving is nu een groot parkeerterrein voor mountainbikers en dagjesmensen. In een mooi weekend kan er vaak geen auto meer bij.
We lopen door en komen na een stukje gekapt bos bij wat meer heuveltjes en even later kunnen we bij een bankje over de heide uitkijken. Dit gebied wordt de Stulp genoemd naar een oude boerderij met dezelfde naam. De hei is nu helemaal omheind en er grazen grote runderen, die het gebied open houden. Anders is de hei snel verdwenen door de bomen, die dan weer een kans krijgen. Wij blijven aan de buitenkant van het hek en het pad wordt wat ruller. Iets verder komen we op een echt klein paadje. Even goed opletten op de GPS track anders mis je het.
Stulpseduinen 8-10 || 5 m
Natuurlijke duinen met bos. Fictieve naam, toegankelijk
11.2 km
Stulpseduinen
Aan de Italic letters kun je al zien, dat dit geen officiële naam is, maar ik vind het toch wel een significant gebiedje. Het zijn oude stuifduinen, die zijn ontstaan omdat de schapen teveel heide wegvraten en de wind vrij spel kreeg. Het zand is gaan stuiven en vormde deze heuvels. Later zijn ze toch weer begroeid met bomen en we lopen nu over dit kleine paadje op en af. Het is net of je in de duinen bent.
Even verderop komen we bij een groot hek, dat rondom het park van paleis van Soestdijk staat. Het park is niet toegankelijk. Wij blijven dit hek over een flinke afstand volgen. Ook hier kun je links en rechts flinke duinen zien, maar je loopt over de richel en je kijkt voornamelijk naar beneden. Verderop wordt het gebied wat vlakker. Na zo’n twee kilometer komen we op een verharde weg. Hier lag de kazerne van de marechaussee, die het paleis bewaakte toen Juliana en Bernard nog in het paleis woonden. Even later zie de volgende hug: de Boterberg.
Boterberg 12 || 4 m
Vermaakbergje, semi toegankelijk
13,5 km
Over de vier meter hoge Boterberg is weinig bekend. Wel is duidelijk dat dit geen natuurlijke berg is. Als je een oude kaart van de paleistuinen naast een modernere Topokaart legt, kun je zien dat hij op een zichtlijn van het paleis lag. In de laatste plannen van de ontwikkeling van het paleis en de tuinen zouden deze oude zichtlijn weer worden hersteld.
De berg ligt zo’n 20 meter van het pad, dus eigenlijk mag je er niet overheen lopen. Maar er lopen wel wat kleine paadjes overheen, dus….. De naam is wel “officieel” en komt op verschillende kaarten voor, maar waarom hij zo heet, blijft een raadsel. Maar één ding is zeker hij heeft niets te maken met de boterberg uit de jaren zestig. Er was toen een groot zuiveloverschot en er lag in koelhuizen veel boter opgeslagen. De oudere wandelaars kennen misschien nog wel de beroemde kerstboter, die tegen lage prijzen te koop was. Zie maar dit journaal uit 1968. Niets nieuws onder de zon zou je zeggen.
Drie oude kaarten met Boterberg
Kaart HKB
Boterberg ca 1925. HKB
nu
Na dit hugje van niets, zijn we bij de drukke weg Amersfoort-Amsterdam gekomen, die we voorzichtig oversteken. We zijn nu in het Baarnse Bos. In de volgende etappe zullen we daarover meer berichten. Rest ons nog de laatste hug die we vandaag gaan doen: De Troon
De Troon 9 || 4 m
Natuurlijkelijke berg
Toegankelijk
13.9 km
De Troon nu
De nieuwe Troon
De troon is een duidelijke verhoging in het Baarnse Bos. Het was van oorsprong waarschijnlijk een stuifduin, die later misschien is opgehoogd. Volgens de overleveringen zou er een troon opgestaan hebben, maar daar zijn geen afbeeldingen van bekend. Iets verderop staat er een nieuwe troon.
We zijn nu bijna aan het einde van deze etappe. We lopen langs de grote vijver, vrijwel rechtstreeks naar station Baarn, waar we de trein kunnen nemen naar onze volgende bestemming of terug naar de auto, die bij station Hollandsche Rading staat. Je neemt dan de trein naar Hilversum, waar je overstapt op de stroptrein naar Utrecht (perron 1). Het hele trein reis duurt nog geen half uur.
Hier vind je de volgende trein.