Het raadsel van het Amerongse Wafelijzer opgelost
althans mijn versie
Frederik Hendrik van Zuylestein gaf zijn vrouw een bijzonder cadeau: een strak aangelegd oprijlaan met vierkant van wallen op de berg – een zogenoemd Wafelijzer. Na jaren werk volgde een feestelijke opening, waarbij de adellijke dames uit de regio jaloers toekeken. Vooral de Vrouwe van Amerongen wilde er ook zo één, maar dan een grotere. Haar man zag er weinig in, maar zoals dat zo vaak gaat, gaf hij tenslotte toe. Hij begon met het opkopen van gronden en liet eerst de Bergjessteeg aanleggen. Dat is de toestand van de kaart uit 1767. De wallen kwamen er later ook, maar het project stokte daarna. Misschien raakte een Wafelijzer uit de mode of verloor mevrouw haar interesse. Het resultaat: een compleet tweede Wafelijzer, dat men daarna snel is vergeten. Tot het nu, eeuwen later, het door ons opnieuw is ontdekt. Misschien dankt de volksnaam ‘de keuken” voor dit gebied toch nog aan een wafelijzer.
Nogmaals het is maar fantasie, maar het zou best zo gegaan kunnen zijn. Misschien is er in de archieven van kasteel Amerongen meer te vinden over de ontwikkeling van dit stuk van de bossen. Ik heb nu niet de tijd om dat te onderzoeken, want er wachten nog veel HUG etappes die uitgewerkt moeten worden. Maar als iemand zich geroepen voelt, zou dat fantastisch zijn. Neem dat contact met mij op.
Kaart twee Wafelijzers 1767
Kanaal zou kort, breed, recht en diep worden en alleen door de provincie Utrecht lopen
Met de aanleg van het kanaal naar de Eem wilde Utrecht minder afhankelijk worden van de provincie Holland, die via de Vecht door tolheffingen invloed uitoefende op de doorvaart. Door een eigen vaarroute aan te leggen die rechtstreeks via de Eem naar de Zuiderzee liep, hoopte de stad de handel te kunnen voeren zonder Hollandse controle en zo haar economische positie te versterken. Bovendien was de Vecht relatief ondiep en bochtig, wat het varen met grote zeegaande schepen bemoeilijkte. Een kort, diep recht kanaal, volledig binnen de provincie Utrecht, zou die nadelen niet hebben. Dus zo gek was de gedachte nou ook weer niet. Pas aan het einde van de 19e eeuw kreeg Utrecht een betere verbinding met zee door de aanleg van het Merwedekanaal en later van het Amsterdam-Rijnkanaal